۴-۱-۳- سوره‌ی بقره، آیه ی۲۱
(یا أَیُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُمْ وَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ)
(اى مردم پرستش کنید پروردگار خود را همان که آفریده است شما و مردم پیش از شما را تا شاید پرهیزگار باشید)
نکته ها:
- جمله‏ى (اعبدوا) یعنى اى کافران خداپرست شوید، اى گناهکاران فرمانبر باشید، اى منافقین اخلاص پیشه کنید و معنى عبادت، بکار بردن توانایى است در فرمان بردن و دورى از معصیت.
پیام ها:
۱.علوم طبیعى، راهنماى به توحید است و با دین، هم زاد است.

2. 2. آخرین درجه‏ى کمال سالک تقوى است یعنى دورى از هر چیز غیر از خدا و کلمه‏ى (لعلّ) اشاره است که عابد نباید مغرور به عبادت خود شود بلکه باید همیشه با ترس و امید باشد(عاملى، ۱۳۶۰،ج‏۱: ۲۵).

شواهد شعری سعدی مربوط به قسمت ۲ پیام ها:

شرح ابیات:
شهسوار: سوار دلیر و چالاک
گوی بلاغت ربودن: گوی ربودن (بردن)در بازی گوی و چوگان نشانه پیروزی و سبقت گرفتن بر دیگران است و گوی … ربودن یعنی در آن کار بر دیگران پیروز شدن (کامیاب شدن)
تقصیر طاعت : کوتاهی در عبادت (یوسفی، ۱۳۶۹ :۳۲۶)
در همه جا باید افتادگی کرد و در برابر همه کس باید خاضع بود و خضوع کرد. زیرا که خداوند با همگان است. حتی نزدیکتر از خود ایشان به ایشان. بنابراین خضوع و خشوع در برابر آدمیان نیز در حقیقت نوعی افتادگی و کرنش در برابر خداوند بزرگ و غنی است که جز افتادگی و بیچارگی در بارگاهش هیچ چیز دیگر نزدش بهایی ندارد(انصاریان، بی تا: ۸۲).

۴-۱-۴- سوره‌ی بقره، آیه ی۷۳
فَقُلْنا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِها کَذلِکَ یُحْیِ اللَّهُ الْمَوْتى‏ وَ یُرِیکُمْ آیاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ.
(پس گفتیم: از آن ]گاو[ به بدن مرده زنید تا که [حقّ نمودار شود] و بدانید که خدا به این گونه مرده را زنده مى‏کند و نشانه و علامت قدرت خود را به شما نشان مى‏دهد تا آزموده و خردمند شوید)
نکته ها:
- دلهاى مرده را با کشتن نفس امّاره زنده کنید که اگر نفس را با کوشش و مجاهدت خوار کردید و کشتید دلهاى شما زنده مى‏شود و به نور مشاهده‏ى حق روشن خواهد شد.
پیام ها :

1. 1. با اراده و میل خود نفس خود را بکش و خود را بمیران تا زنده‌ی جاوید باشی.

1. 1. مقصود از آیه آن است که وسیله‏ى تنبّه و به خود آمدن باشد براى هر کسى چون در قرآن گفته شده است‏ و برهان، وسیله‏ى مخصوص تنبّه مردم لایق است، مثلاً اگر برهان و وسیله‏ى تنبّه و راهنمایى از خداوند به یوسف نمى‏رسید البتّه تبهکار مى‏شد (عاملى،۱۳۶۰، ج‏۱: ۱۰۳).

شواهد شعری سعدی، مربوط به قسمت ۱ پیام ها