۳-۲-۲- واحد ۱۰۱: شیرین‌سازی گاز
هدف از واحد ۱۰۱ جداسازی H₂S و قسمتی از CO₂ از گاز خام با بهره گرفتن از یک فرایند جذب شیمیایی می‌باشد. مشخصات گاز خام خوراک ورودی از واحدهای ۱۰۰ و ۱۰۳ فشار barg1/67 و دمای C 25 می‌باشد. محصولات این واحد شامل گاز شیرین که جهت نم‌زدایی به سمت واحد ۱۰۴ هدایت می‌شود و گاز ترش که جهت تولید گوگرد به واحد ۱۰۸ فرستاده می‌شود می‌باشد.
گاز ترش ورودی به این واحد از واحدهای ۱۰۰ و ۱۰۳ به یک برج جذب‌کننده جایی که H₂S و قسمتی از CO₂ بوسیله فرایند جذب شیمیایی با MDEA (متیل دی اتانول آمین) حذف می‌شوند به نحوی که H₂S گاز خروجی از این واحد برابرppm 3 و CO₂ آن برابر %۲ مولی می‌باشد. آمین سنگین شده بعد از جذب کننده وارد مبدل‌های حرارتی شده تا حرارت آمین سبک به آمین سنگین منتقل شود. آمین سنگین وارد برج احیا شده و پس از عمل احیا آمین سبک بدست آمده دوباره به برج جذب بازگردانده می‌شود.
گاز تصفیه‌شده در این واحد جهت خنک‌سازی و آب‌گیری به سمت واحد ۱۰۴ هدایت می‌شود و H₂S جدا شده از آمین از بالای برج جذب به سمت واحد ۱۰۸ جهت تبدیل H₂S به گوگرد هدایت می‌گردد.
برای هر فاز دو train مشابه طراحی شده است که قابلیت شیرین‌سازی MMSCFD 535 را دارند.

۳-۲-۳- واحد ۱۰۲: احیاء گلایکل
هدف از واحد ۱۰۲ ذخیره‌‌سازی گلایکل سنگین دریافتی از واحدهای ۱۰۳ و ۱۱۰ در صورت لزوم و تبدیل آن به محلول گلایکل بالای %۷۰ با بهره گرفتن از یک فرایند تقطیر و ذخیره‌سازی و صدورآن به سکوها می‌باشد. مشخصات خوراک ورودی، گلایکل سنگین با فشار barg13 و دمای C 59 می‌باشد. محصولات این واحد شامل محلول گلایکل بالای %۷۰ با فشار barg202 و دمای C 70، آب ترش به واحد ۱۰۹ با حداقل فشار barg 3/3 و دمایC 70 و هیدروکربن‌های جدا شده که به واحدهای ۱۴۳ و ۱۴۲ انتقال می‌یابند می‌باشد.
این واحد بین دو فاز مشترک بوده و شامل شش مجموعه(Package) مجزا جهت احیا گلایکل می‌باشد که در حالت عادی چهار مجموعه در حال کار و دو تا به صورت آماده باش (Standby) می‌باشند. همچنین این واحد دارای یک مجموعه جهت کنترل PH و جلوگیری از خوردگی می‌باشد. گلایکل رقیق شده با آب بعد از جدا‌سازی در واحدهای ۱۰۳ و۱۱۰ که به آن گلایکل سنگین (Rich MEG) می‌گویند جهت از دست دادن آب و تبدیل شدن به گلایکل سبک (Lean MEG) به سمت واحد ۱۰۲ هدایت می‌گردد. این واحد شامل چهار مخزن می‌باشد که دو تا جهت ذخیره‌سازی گلایکل سنگین و دو تا جهت گلایکل سبک می‌باشد. در پایان عمل احیا، گلایکل سبک به دست آمده توسط پمپ با فشار حدود bar120 به سکوها فرستاده می‌شود.
۳-۲-۴- واحد ۱۰۳: تثبیت میعانات گازی
هدف از این واحد پایدارسازی میعانات گازی و حذف ترکیبات سبک از خوراک خام می‌باشد. خوراک ورودی شامل هیدروکربن‌ها از واحد ۱۰۰، میعانات از واحد ۱۰۷ و میعانات از واحد ۱۰۴ می‌باشد. محصولات این واحد شامل میعانات گازی پایدار شده، آب ترش به واحد ۱۰۹ و off gas خروجی که بعد از فشرده‌سازی توسط کمپرسور به سمت جداکننده‌های فشار بالا (HP separator) هدایت می‌شود می‌باشد.
میعانات گازی خروجی از واحد ۱۰۰ در این واحد پایدارسازی می‌شوند به طوری که فشار بخار موجود در میعانات گازی (RVP) در تابستان حداکثر psi10 و در زمستان psi12 شود (برای هر فاز یک واحد ۱۰۳ طراحی شده است). ترکیبات سبک همراه میعانات گازی در برج تثبیت‌کننده (Stabilization) به وسیله عمل تقطیر جداسازی می‌شوند. میعانات گازی برای حذف نمک‌های موجود در خوراک به سوی یک نمک‌گیر انتقال می‌یابند. پس از پایدار‌سازی و تثبیت در برج تثبیت‌کننده به سمت واحد ۱۴۳ هدایت می‌شوند و گلایکل سنکین جدا شده در این واحد جهت احیا به واحد ۱۰۲ انتقال می‌یابد.
۳-۲-۵- واحد ۱۰۴: نم‌زدایی و حذف جیوه
هدف از این واحد حذف آب زیر ppm1/0 و حذف جیوه زیر ng/Nm310 می‌باشد. خوراک واحد، گاز شیرین از واحد ۱۰۱ با دمای C45 در تابستان و فشار barg1/64 می‌باشد و محصول، گاز خشک عاری از جیوه است که تحویل واحد ۱۰۵ می‌شود.
به طور کلی هدف از این واحد نم‌زدایی یا همان آبگیری از گاز به جهت جلوگیری از تشکیل هیدرات درون خط است. همچنین از این جهت که تنظیم میزان نقطه شبنم فاز گازی بسیار حائز بوده، جهت جداسازی کامل یک فاز از دو یا چند فاز و جلوگیری از تشکیل هیدرات مورد استفاده قرار می‌گیرد. در نتیجه تنظیم این میزان در گرو شرط آبگیری منظم و تنظیم شده و سرد‌سازی فاز گازی است. میزان آب همراه سیال گازی به ورودی واحد ۱۰۴ حدودا %۱۸۴ مولی بوده که این مقدار پس از آبگیری تنظیم شده به ppm1/0 می‌رسد. عمل آبگیری سیال گازی توسط بسترهای غربال مولکولی (molecular sieve) انجام شده که در اشکال و طرح‌های متفاوت بروی هم قرار گرفته‌اند.
سیال گازی به جهت دارا بودن دمای بالا(C45 تا C50) نیاز به سرد‌سازی گاز به کمک دو مبدل حرارتی داشته که پس از عبور از مبدل به C22 تا C23 خواهد رسید.
در این واحد عملیات جذب (جذب یک جز از دو یا چند جز فاز گازی توسط جسم جامد: Absorption)) در حدود دوازده ساعت و عملیات احیا (Regeneration) (حذف یک یا چند جز از فاز مایع توسط گرما) در حدود پنج و نیم ساعت و عملیات آماده باش (standby) در حدود نیم ساعت می‌باشد.
در این سری عملیات دو بستر به طور کلی در حالت جذب و دیگری در حالت احیا می‌باشد. عمل احیاء توسط فلوی ۳۵ تن بر ساعت سیال گازی خشک که توسط کوره سه شعله تا دمای C280 گرم شده است انجام می‌شود.
۳-۲-۶- واحد ۱۰۵: بازیافت اتان
هدف از این واحد جداسازی متان (CH4) و اتان (C2H6) از گاز خام می‌باشد که مشخصات گاز خوراک ورودی از واحد ۱۰۴ فشار bara62 و دمای C6/27می‌باشد. محصولات واحد شامل گاز متان شیرین شده به واحد ۱۰۶جهت صادرات، اتان به واحد ۱۱۶ و C3+ به واحد ۱۰۷ می‌باشد.
به جهت تنظیم نقطه شبنم سیال گازی بایستی عملیات سرد‌سازی بروی سیال گازی انجام شود که این عملیات توسط جعبه سرما (cold Box) انجام می‌گیرد. جعبه سرما متشکل از تعدادی کانال‌های عبوری در کنار هم می‌باشد که سیال فاز گازی و سیال فاز مایع جهت تبادل حرارتی مناسب و مورد نظر در آنها جریان دارند.
در این واحد متان در برج دی متانایزر از دیگر سیالات در یک دمای بسیار پایین حدودا C94- و فشار bar30 جدا شده و دیگر سیالات به عنوان C2+ از پایین برج به سمت برج دی اتانایزر به جهت جداسازی اتان از C3+ پمپ می‌شوند. سیال گازی متان به جهت دارا بودن دمای پایین از چند مبدل حرارتی گذر کرده که این امر سبب افزایش درجه حرارت سیال گازی می‌شود. سیال گازی به کمک یک کمپرسور و با افزایش فشار حدودا سه بار (به طور کلی ۳۳بار) به سمت واحد صادرات گاز (واحد ۱۰۶) ارسال می‌شود.
سیال گازی اتان پس از رها شدن در برج به سمت مایع‌کننده اتان (Ethan-Condenser) هدایت شده و پس از کاهش درجه حرارت و عملیات جداسازی، اتان جداشده به سمت واحد ۱۱۶ جهت حذف CO₂ ارسال می‌گردد.
۳-۲-۷- واحد ۱۰۶: صادرات گاز
هدف از این واحد تحویل گاز با فشار مورد نیاز به خط سراسری (IGAT) می‌باشد. مشخصات خوراک ورودی، گاز تصفیه شده از واحد ۱۰۵ با فشار barg 32 و دمایC 50 و محصول واحد، گاز فروش با حداقل %۸۲ متان، فشار barg 90 و دمای C 58 می‌باشد.
گاز تصفیه شده از چهار واحد بازیافت اتان (واحد ۱۰۵) از طریق یک خط اصلی وارد این واحد می‌گردد. این واحد دارای شش Train مجزا می‌باشد که برای دو فاز ۴ و ۵ طراحی شده است و یک خط اصلی مشترک (Header)، گاز تصفیه شده را به کمپرسورهای واحد تحویل می‌دهد. در این واحد نیروی محرکه کمپرسورهای صادرات گاز از طریق توربین‌های گازی(G.T.) تأمین می‌گردد و گاز توسط کمپرسورها تا فشار مورد نیاز برای سیستم (bara91) فشرده‌سازی می‌شود.
۳-۲-۸- واحد ۱۰۷: جداسازی گاز مایع
هدف این واحد تولید پروپان، بوتان و C5+ می‌باشد. مشخصات خوراک ورودی، C3+ از واحد ۱۰۵با فشار barg 8/21 و دمای C 93 و محصولات، پروپان به واحد ۱۱۴، بوتان به واحد ۱۱۵ و C5+ به واحد ۱۰۳ و ۱۱۰ می‌باشد.
این واحد مکانی است که در آن پروپان مایع، بوتان مایع و C5+ بوسیله عمل تقطیر در دو برج تقطیر جداسازی می‌شوند. C5+ جداشده با میعانات گازی واحد ۱۰۳ مخلوط و بوتان و پروپان شیرین شده صادر خواهد شد. برای هر فاز یک واحد طراحی شده است.
این واحد شامل دو بخش عمده برج پروپان (Depropaniser) و برج بوتان (Debuthaniser) می‌باشد.
به سبب اختلاف فشاربخارهای اجزا مختلف C3+، از حرارت برای جداسازی آنها استفاده می‌شود. خوراک ورودی این واحد از واحدهای ۱۰۵ می‌باشد که وارد سینی ۲۱ برج پروپان (شامل سی و دو سینی) می‌شود. این برج به یک درام رفلاکس (Reflux drum) و یک ریبویلر(reboiler) تجهیز شده است. دمای پایین این برج C138 و فشار پایین برج barg6/21 و فشار و دمای بالای برج به ترتیب barg 3/21 و C5/62 است. در ریبویلر از بخار با فشار پایین برای گرم کردن استفاده می‌شود. گاز پروپان از بالای برج خارج شده و در خنک‌کننده هوایی(Air cooler) پروپان مایع شده و وارد درام رفلاکس می‌شود. از این درام به منظور خلوص محصول استفاده می‌شود. از پایین این برج C4+ به برج بوتان داده می‌شود و از طریق سینی ۱۷ (دارای ۲۸ سینی) وارد این برج می‌شود. و بقیه عملیات مثل برج قبلی می‌باشد. قابل ذکر است که از بالای این برج بوتان و از پایین آن C5+ گرفته شده و به واحدهای پایین دستی فرستاده می‌شود. دمای پایین برج بوتان، C130 و دمای بالای برج C5/62 و فشارها به ترتیب barg 2/7 وbarg 7/5 می‌باشد. C5+ نیز در خنک‌کننده هوایی تا C60 خنک شده و سپس به واحد ۱۰۳ فرستاده می‌شود. بوتان نیز توسط آب دریا تا C40 خنک می‌شود.
۳-۲-۹- واحد ۱۰۸: بازیافت گوگرد
هدف از این واحد بازیافت گوگرد از اسید تولید شده در واحد ۱۰۱ می‌باشد. خوراک ورودی، گاز ترش از واحد ۱۰۱ و محصول، مایع گوگرد است که برای ذخیره‌سازی به واحد ۱۴۴فرستاده می‌شود.
هدف از احداث این واحد ملاحظات زیست محیطی و تبدیل H2S‌های گاز اسیدی حاصل از فرایند شیرین‌سازی آمین به گوگرد می‌باشد و تولید روزانه طراحی شده چهار Train، ۴۰۰ تن می‌باشد. اساس آن سوختن گاز اسیدی به صورت فرایند کلوس، بدست آوردن گوگرد گازی و بعد از آن مایع کردن گازهای گوگردی بوسیله آب گرم می‌باشد.
این واحد از سه قسمت اساسی تشکیل شده است که به صورت زیر می‌باشد:
۳-۲-۹-۱- مرحله کلوس
شامل کوره واکنش، بویلر وکندانسور و راکتورهای کاتالیستی می‌باشد.
الف) کوره واکنش: که واکنش و شکست حرارتی در آن در دمای بالا به شکل زیر رخ می‌دهد:
H2S H2+1/2S2
هوا برای سوختن از دمنده‌های هوا تأمین می‌گردد. قبل از سوختن، هوا و گاز اسیدی در مبدلهای جداگانه توسط SH پیش گرم می‌شوند و قبل از ورود گاز فرایند به راکتورهای دوم و سوم، از مبدل‌های SH برای گرم کردن آنها استفاده می‌شود.
ب) بویلر و کاندنسورها: با بهره گرفتن از آب گرم، گوگرد تولید شده را مایع کرده و بخار تولید می‌کنیم. بخارات تولید شده در بویلر و کاندنسور به خط اصلی بخار داده می‌شود (یعنی در واحد تولید SL داریم). کاندنسورهای دوم و سوم بخارش در کولر هوایی خنک شده و دوباره به خط آب گرم زده می‌شود که این بخار barg 101 (LLP)می‌باشد.
ج) راکتورهای کاتالیستی: تبدیل H2S با دمای کم در حضور کاتالیزر رخ می‌دهد.
۳-۲-۹-۲- مرحله گاز زدایی
گوگردهای تولید شده از بویلر و کاندنسورها به ظرف گاززدایی انتقال پیدا کرده و چون H2S‌ها در گوگرد حل شده‌اند باید از گوگرد حذف شوند که توسط دو پمپ در گردش در دو قسمت گاززدایی و با تزریق کاتالیست مایع aquisulf حاصل می‌شود که این گازها توسط egector بخار و با جریان متقابل هوا و گوگرد از سطح گوگرد مایع شده و به سمت جریان بالادستی قسمت آشغال‌سوز انتقال می‌یابد. گوگرد به صورت پلی‌سولفاید تشکیل می‌شود. لازم به ذکر است که مقدار H2S مجاز باید ppm 10 باشد که به طور مداوم اندازه‌گیری می‌شود. دمای نگهداری گوگرد مایع C140 تا C150 می‌باشد. (اگر دما از C140 کمتر شود بخار تزریق می‌کنیم و اگر از C150 بیشتر شد از آب گرم استفاده می‌کنیم.
۳-۲-۹-۳- آشغال‌سوز
گازهای زائد در آخر به سمت Incinerator رانده شده که با گازهای حاصل از گاززدایی مخلوط شده و در اینجا توسط FG در دمای C800 می‌سوزد و از طریق stack به اتمسفر داده می‌شود.
۳-۲-۱۰- واحد ۱۰۹: جداسازی گازهای اسیدی و هیدروکربن‌ها از آب
هدف از این واحد حذف هیدروکربن‌ها، H2S و ترکیبات ترش از آب ترش جمع‌ آوری شده از تمام واحدها می‌باشد. خوراک ورودی، آب ترش از واحد ۱۰۲ (حداکثر t/h 34) و واحدهای ۱۰۱، ۱۰۳، ۱۰۴، ۱۱۶ و ۱۲۹( حداکثر t/h6) و محصولات، آب تصفیه شده به واحد ۱۲۹، گاز ترش به واحد ۱۴۰( LPflar) و هیدروکربن‌های سرریزشده به واحد ۱۴۲یا ۱۴۳ می‌باشند.
این واحد دارای دو Train است و هر کدام شامل یک برج تقطیر بوده که جهت جداسازی گاز ترش و آب مورد استفاده قرار می‌گیرند. گاز ترش جدا شده در برج تقطیر به سمت LP flare هدایت شده و آب تصفیه شده به سمت واحد ۱۲۹ فرستاده می‌شود. همچنین هیدروکربن‌های موجود در آب ترش توسط درام خوراک (feed Drum) جدا شده و به سمت تانک‌های Off spec یا حوضچه سوزان (Burn pit) هدایت می‌گردند. آب ترش جدا شده در این قسمت به سمت برج تقطیر جهت شیرین‌سازی هدایت می‌گردد. در این واحد بر روی برج یک خط جریان کاستیک نصب شده که در مواقع لزوم می‌توان از آن برای تجزیه کردن ترکیبات احتمالی آمین همراه آب ترش استفاده کرد.
۳-۲-۱۱- واحد ۱۱۰: پشتیبان واحد ۱۰۳