برای نمونه چون در رانندگی وسایل نقلیه موتوری احتمال خطر و صدمه برای جان و مال عابرین پیاده و رانندگان وسایل نقلیه دیگر وجود دارد قانونگذار جرائم حاصله از رانندگی در حال مستی را که باعث تضعیف قوه تشخیص و قضاوت می گردد ، به مجازات شدیدتر محکوم می کند (صانعی، ۱۳۸۸، ص ۴۵ ).

به عنوان مثال در آمریکا یکی از قضات، زنی را به جرم رانندگی در حال مستی که منجر به مرگ گردید به ۶۰ سال زندان محکوم کرد.
قضیه از این قرار است که، در ایالت کارولینای شمالی، زن ۳۰ ساله ای که در جشن تولد دوستش شرکت کرده و در آنجا الکل نوشیده بود، در پایان مراسم در حالی که هنوز تحت تاثیر الکل قرار داشت با خودرو خود رهسپار خانه شد که در نخستین چهارراه از چراغ قرمز گذشت و با اتومبیلی که به راه عادی خود ادامه می داد برخورد کرد و باعث مرگ گردید.
با توجه به اینکه، وی از آنچه اتفاق افتاده بود ابراز ندامت و تاًسف کرد ، قاضی او را به « ۶۰ سال زندان غیر قابل استفاده از آزادی مشروط » محکوم کرد. که سنگین ترین مجازات تصادف منجر به مرگ، در آمریکا در یک قرن گذشته بوده است . قاضی در حکم خود نوشت چون متهم نظامات دولتی را رعایت نکرده و در حال مستی اقدام به رانندگی کرده است، با این عمل خود امنیت جامعه و ترافیک را به مخاطره افکند و ارزش های جان دیگران و احترام به جامعه را به هیچ گرفت به ۶۰ سال زندان محکوم می شود.
قاضی پس از صدور حکم به خبرنگاران گفت که حکم قاضی باید مؤثر باشد و حکم او دست کم تا زمانی که در ذهن مردم باقی باشد از راندن اتومبیل در حال مستی جلوگیری خواهد کرد. وی گفت: که اگر متهم اظهار ندامت نکرده بود وی را به حبس ابد محکوم می کرد (روزنامه ایران، ۱۳۷۹، ص ۱۰ ).
بررسی فرض شک در تحقق مستی، این مبحث را تحت عنوان کلی پیگیری می­کنیم:
۱- شک در مستی در جرم قتل:
در این باره ضمن مباحث قبلی به قدر کافی بحث کردیم.
۲- شک در مستی در سایر جرایم:
اگر کسی در حال مستی، مرتکب جرایمی غیر از قتل شود و بدانیم اراده اش در حین مستی از بین رفته است و برای ارتکاب جرم خود را مست نکرده است، مسئولیت کیفری ندارد.
هم چنین اگر بدانیم که اراده اش باقی بوده یا برای ارتکاب جرم خود را مست کرده، مسئولیت کیفری دارد، اما اگر شک در این زمینه باشد، مطابق قانون مجازات اسلامی چه باید گفت و چه باید کرد؟
آیا وضعیت سایر جرایم نیز همانند قتل است یا اینکه میان قتل با سایر جرایم باید تفاوت گذاشت؟
از آنجا که میان قتل و سایر جنایات مثل ضرب و جرح و قتل عضو در این زمینه تفاوتی دیده نمی شود، حکم سایر جنایات، مثل قتل است برای این که وضعیت سایر جرایم غیر از جنایات چگونه است، بحث را در دو قسمت پی می گیریم:
الف: شک در مست نمودن برای ارتکاب جرم و عدم آن
اگر شخص به کلی مسلوب اراده شده باشد و مرتکب جرم شود و ادعا نماید که ارتکاب این جرم کاملاً اتفاقی بوده و او برای ارتکاب جرم خود را مست ننموده است، باید ادعای وی را پذیرفت چه مستی او مجرمانه بوده یا غیر مجرمانه.
اگر مستی او غیر مجرمانه باشد و با فرض اینکه اراده از او کاملاً سلب شده است، روشن است که برای ارتکاب جرم خود را مست نکرده است زیرا در اصل مست کردن ، اراده و علم نداشته است یعنی یا به اجبار و اکراه شرب خمر کرده و یا با جهل به مسکر بودن مایع آن را نوشیده است و در هر دو فرض، احتمال اینکه او را برای ارتکاب جرم خود را مست کرده، معقول نیست زیرا این احتمال وقتی می رود که شخص با اراده و علم مرتکب شرب خمر شود.
همچنین اگر مستی مجرمانه باشد باز شک در اینکه او برای ارتکاب جرم مست نموده یا خیر را باید به نفع متهم تفسیر کرد و بنا بر عدم گذاشت. زیرا مقتضای استصحاب عدم چنین است.
به هر حال در یک زمانی این شخص، قصد ارتکاب جرم صورت گرفته و در حال، مستی را نداشته و بعد که شک می کنیم که آیا چنین قصدی برای متهم پیدا شده یا خیر، باید بنا را بر عدم بگذارد .
همچنین مقتضای قاعده « البینته علی المدعی و الیمین علی من انکر » هم اینست که لازم نیست متهم، ادعای خود را در نداشتن چنین قصدی ثابت نماید بلکه قاضی باید علت قاعده « لا یمین فی حدّ » به قسم منکر «متهم » نیازی نیست( داماد ، ۱۳۸۹ ، ص ۱۴۹ ).