. مائده/۱۶: «خدا هر که را از خشنودى او پیروى کند، به­ وسیله آن [کتاب‏] به راه‏هاى سلامت رهنمون مى‏شود، و به توفیق خویش، آنان را از تاریکی­ها به سوى روشنایى بیرون مى‏برد و به راهى راست هدایتشان مى‏کند.» ↑
. مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج‏۳، ص ۲۷۰ ↑
. اعراف/۲۰۴: « و چون قرآن خوانده شود، گوش بدان فرا دارید و خاموش مانید، امید که بر شما رحمت آید.» ↑
. اسراء/۸۲: «و ما آن­چه را براى مؤمنان مایه درمان و رحمت است از قرآن نازل مى‏کنیم، و [لى‏] ستمگران را جز زیان نمى‏افزاید.» ↑
. بقره/۱۸۳: « اى کسانى که ایمان آورده‏اید، روزه بر شما مقرر شده است، همان گونه که بر کسانى که پیش از شما [بودند] مقرر شده بود، باشد که پرهیزگارى کنید.» ↑
. بقره/۱۸۰: « بر شما مقرر شده است که چون یکى از شما را مرگ فرا رسد، اگر مالى بر جاى گذارد، براى پدر و مادر و خویشاوندان [خود] به طور پسندیده وصیت کند [این کار] حقى است بر پرهیزگاران.» ↑
. نساء/۱۰۳: « و چون نماز را به جاى آوردید، خدا را [در همه حال‏] ایستاده و نشسته و بر پهلو آرمیده، یاد کنید. پس چون آسوده‏خاطر شدید، نماز را [به طور کامل‏] به پا دارید، زیرا نماز بر مؤمنان، در اوقات معیّن مقرّر شده است.» ↑
. مصباح یزدی، محمد تقی، پیشین، ص ۹۷ و۱۰۱ ↑
. لقمان / ۲۵ ↑
. مصباح یزدی، محمدتقی، پیشین، ص۹۸ ↑
. نساء/۴۸: « مسلّماً خدا، این را که به او شرک ورزیده شود نمى‏بخشاید و غیر از آن را براى هر که بخواهد مى‏بخشاید، و هر کس به خدا شرک ورزد، به یقین گناهى بزرگ بربافته است.» ↑
. نساء/۱۱۶: « خداوند، این را که به او شرک آورده شود، نمى‏آمرزد و فروتر از آن را بر هر که بخواهد مى‏بخشاید. و هر کس به خدا شرک ورزد، قطعاً دچار گمراهىِ دور و درازى شده است.» ↑
. لقمان/ ۱۳: « به خدا شرک میاور که به راستى شرک ستمى بزرگ است.» ↑
. شریف الرضى، محمد بن حسین، پیشین، خ ۱۹۲( خطبه قاصعه): «خداوند بندگانش را، با نماز و زکات و تلاش در روزه‏دارى، حفظ کرده است، تا اعضا و جوارحشان آرام، و دیدگانشان خاشع، و جان و روانشان فروتن، و دل‏هایشان متواضع باشد، کبر و خودپسندى از آنان رخت بربندد، چرا که در سجده، بهترین جاى صورت را به خاک مالیدن، فروتنى آورد، و گذاردن اعضاء پر ارزش بدن بر زمین، اظهار کوچکى کردن است. و روزه گرفتن، و چسبیدن شکم به پشت، عامل فروتنى است، و پرداخت زکات، براى مصرف شدن میوه‏جات زمین و غیر آن، در جهت نیازمندی­هاى فقرا و مستمندان است. به آثار عبادات بنگرید که چگونه شاخه‏هاى درخت تکبّر را در هم مى‏شکند و از روییدن کبر و خودپرستى جلوگیرى مى‏کند.» ↑
. حسینی زنجانی، سید عزالدین، پیشین، ص ۳۴۹ ↑
. ابن بابویه، محمد بن على، من لا یحضره الفقیه، ج‏۱، ص ۲۱۵- ۲۱۴: «براستی علت و فلسفه نماز اعتراف به پروردگاری خدای بزرگ و توانا و نفی هرگونه همتا و ایستادن در پیشگاه او با ذلت و بیچارگی و فروتنی و اقرار به گناه و آمرزش از گناهان گذشته است.
نهادن صورت به خاک در هر روز برای بزرگداشت خدای بزرگ و همواره به یاد وی بودن بدون این­که او را فرامرش نموده و ناسپاسی کند و فروتنی بیشتری نماید و در رغبت وی در طلب دین و دنیا بیفزاید.

علاوه بر این­ها، نماز در صبح و شام مداومت بر ذکر خداست که انسان مولاوآفریدگار و مدبر خود را فراموش نکند تا دچار ناسپاسی و طغیان شود، و در هر حال از معصیت و فساد بپرهیزد.» ↑
. بقره/ ۴۵ : «از شکیبایى و نماز یارى جویید. و به راستى این [کار] گران است، مگر بر فروتنان» ↑
. مصباح یزدی، محمد تقی، پیشین، ص۱۰۴ ↑
. مائده/۵۵: « ولىّ شما، تنها خدا و پیامبر اوست و کسانى که ایمان آورده‏اند: همان کسانى که نماز برپا مى‏دارند و در حال رکوع زکات مى‏دهند.» ↑
. توبه/۶۰: صدقات، تنها به تهیدستان و بینوایان و… اختصاص دارد» ↑
. حسینی زنجانی، سیدعزالدین، پیشین، ص۳۵۲ ↑
. طلاق/ ۳-۲: «و هر کس از خدا پروا کند، [خدا] براى او راه بیرون‏شدنى قرار مى‏دهد. و از جایى که حسابش را نمى‏کند، به او روزى مى‏رساند.» ↑
. توبه/ ۱۰۳: « از اموال آنان صدقه‏اى بگیر تا به وسیله آن پاک و پاکیزه‏شان سازى» ↑
. لیل/ ۱۸: « همان که مالِ خود را مى‏دهد [براى آن­که‏] پاک شود.» ↑
. روم/ ۳۹: « و [لى‏] آن­چه را از زکات- در حالى که خشنودى خدا را خواستارید- دادید، پس آنان همان فزونى‏یافتگانند [و مضاعف مى‏شود].» ↑
. مصباح یزدی، محمدتقی، پیشین، ص۱۰۷ ↑
. طوسى، محمد بن الحسن، تهذیب الأحکام، ج‏۴ ، ص۱۵۲: « روزه از آن من است و جزاى آن را خودم مى‏دهم‏.» ↑
. حسینی زنجانی، سیدعزالدین، پیشین، ص۳۵۸ ↑
. شریف الرضى، محمد بن حسین، پیشین، ص۲۷۶، خ ۱۹۲( خطبه قاصعه): « آیا مشاهده نمى‏­کنید که همانا خداوند سبحان، انسان‏هاى پیشین از آدم تا آیندگان این جهان را با سنگ‏هایى در مکّه آزمایش کرد که نه زیان مى‏­رسانند، و نه نفعى دارند، نه مى‏­بینند، و نه مى ­شنوند این سنگ‏ها را خانه محترم خود قرار داده و آن­را عامل پایدارى مردم گردانید. سپس کعبه را در سنگلاخ‏ترین مکان‏ها، بى­گیاه‏ترین زمین‏ها، و کم فاصله ‏ترین درّه‏ها، در میان کوه‏­هاى خشن، سنگریزه‏­هاى فراوان، و چشمه‏­هاى کم آب، و آبادى‏­هاى از هم دور قرار داد، که نه شتر، نه اسب و گاو و گوسفند، هیچ کدام در آن سرزمین آسایش ندارند. سپس آدم و فرزندانش را فرمان داد که به سوى کعبه برگردند، و آن­را مرکز اجتماع و سر منزل مقصود و بار اندازشان گردانند، تا مردم با عشق قلب‏ها، به سرعت از میان فلات و دشت‏هاى دور، و از درون شهرها، روستاها، درّه‏ هاى عمیق، و جزایر از هم پراکنده دریاها به مکّه روى آورند، شانه‏ هاى خود را بجنبانند، و گرداگرد کعبه لا اله الا اللّه بر زبان جارى سازند، و در اطراف خانه طواف کنند، و با موهاى آشفته، و بدن‏هاى پر گرد و غبار در حرکت باشند. لباس‏­هاى خود را که نشانه شخصیّت هر فرد است درآورند، و با اصلاح نکردن موهاى سر، قیافه خود را تغییر دهند، که آزمونى بزرگ، و امتحانى سخت، و آزمایشى آشکار است براى پاکسازى و خالص شدن، که خداوند آن­را سبب رحمت و رسیدن به بهشت قرار داد.» ↑
. مصباح یزدی، محمدتقی، پیشین، ص۱۱۰ ↑
. بقره/ ۱۸۳: «اى کسانى که ایمان آورده‏اید، روزه بر شما مقرر شده است، همان گونه که بر کسانى که پیش از شما [بودند] مقرر شده بود، باشد که پرهیزگارى کنید» ↑
. زمر/ ۲ ↑
. حج/۲۷و۲۸: « و در میان مردم براى [اداى‏] حج بانگ برآور تا [زائران‏] پیاده و [سوار] بر هر شتر لاغرى- که از هر راه دورى مى‏آیند- به سوى تو روى آورند، تا شاهد منافع خویش باشند، و نام خدا را در روزهاى معلومى بر دام­هاى زبان‏بسته‏اى که روزى آنان کرده است ببرند.» ↑
. شریف الرضى، محمد بن حسین، پیشین، ص۵۲۶، ح۴۳۷: «عدالت هر چیزی را در جای خود می­نهد» ↑
. حدید/۲۵: «به راستى [ما] پیامبران خود را با دلایل آشکار روانه کردیم و با آن­ها کتاب و ترازو را فرود آوردیم تا مردم به انصاف برخیزند.» ↑
. مصباح یزدی، محمد تقی، جامی از زلال کوثر، هفتم، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، قم ، ۱۳۸۶ش، ص ۱۷۳ ↑
. منتظری، حسینعلی، پیشین، ص۱۲۲ ؛ طاهایی(خاموشی)، فاطمه، پیشین، ص۱۱۷ ↑
. آل عمران/ ۱۰۳: « و همگى به ریسمان خدا چنگ زنید، و پراکنده نشوید و نعمت خدا را بر خود یاد کنید: آن­گاه که دشمنان [یکدیگر] بودید، پس میان دل­هاى شما الفت انداخت، تا به لطف او برادران هم شدید.» ↑
. حسینی زنجانی، سیدعزالدین، پیشین، ص۳۷۱ ↑
. بقره/ ۱۹۳: « با آنان بجنگید تا دیگر فتنه‏اى نباشد، و دین، مخصوص خدا شود. پس اگر دست برداشتند، تجاوز جز بر ستمکاران روا نیست.» ↑
. انفال/ ۳۹: « و با آنان بجنگید تا فتنه‏اى بر جاى نماند و دین یکسره از آنِ خدا گردد. پس اگر [از کفر] بازایستند قطعاً خدا به آن­چه انجام مى‏دهند بیناست.» ↑
. کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، پیشین، ج‏۵، ص۸: «براستی خدا جهاد را واجب فرمود و آن­را بزرگ داشته و جهاد را یار و یاور خود قرار داد به­خدا سوگند نه دین و نه دنیا اصلاح نمی پذیرد مگر با جهاد.» ↑
. بقره/ ۱۹۳: « با آنان بجنگید تا دیگر فتنه‏اى نباشد، و دین، مخصوص خدا شود.» ↑
. انفال/۳۹: « و با آنان بجنگید تا فتنه‏اى بر جاى نماند و دین یکسره از آنِ خدا گردد.» ↑
. کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، پیشین، ج‏۲، ص۹۱ : « صبر سه نوع است: صبر در هنگام مصیبت، صبر بر طاعت و صبر بر ترک گناه.» ↑
. زمر/۱۰: «بى‏تردید، شکیبایان پاداش خود را بى‏حساب [و] به تمام خواهند یافت.» ↑
. تهرانی، مجتبی، پیشین، ص۷۵ ↑
. زمر/ ۱۰: « بگو: «اى بندگان من که ایمان آورده‏اید، از پروردگارتان پروا بدارید. براى کسانى که در این دنیا خوبى کرده‏اند، نیکى خواهد بود، و زمین خدا فراخ است. بى‏تردید، شکیبایان پاداش خود را بى‏حساب [و] به تمام خواهند یافت.» ↑
. بقره/۱۵۵ : «و قطعاً شما را به چیزى از [قبیلِ‏] ترس و گرسنگى، و کاهشى در اموال و جان­ها و محصولات مى‏آزماییم و مژده ده شکیبایان را» ↑